چند سالی می گذشت که شاهد انتشار بازی موفق و چشم گیری با موضیعیت کتاب های ارباب حلقه‌ها نبودیم که امسال استدیو Monolith با انتشار عنوان Middle-Earth: Shadow Of Mordor به این روند پایان داد.  Middle-Earth: Shadow Of Mordor عنوانی بود که گیمران امید بسیاری به موفقیت آن نداشتند اما این بازی هنگام انتشار خود بر خلاف تمامی انتظارات ظاهر شد و توانست با دریافت نمرات عالی از سوی منتقدین خود را به یکی از برترین عناوین امسال تبدیل کند.

عنوان RYSE SON OF ROME درE3 سال 2013 توسط شرکت CRYTEK برای کنسول نسل هشتمی مایکروسافت یعنی XBOX1 معرفی شد.درآن هنگام این بازی از نظر گرافیکی بسیار پر زرق وبرق و عالی به نظر می آمد و در نهایت نیز این عنوان با انتشار خود به همگان ثابت کرد که در زمینه گرافیک حرف های بسیاری دارد اما با این وجود این عنوان با روی خوش منتقدین و گیرمان رو به رو نشد. عنوان Ryse: Son of Rome در سبک  اکشن ماجراجویی است که داستان بازی در دوران افول روم رقم می خورد. در این بازی شما نقش ژنرالی مجرب به نام ماریوس را در اختیار دارید که قصد انتقام گرفتن از بربرها بخاظر کشته شدن خانواده ی خود را دارد.

امروز تصمیم گرفتم که به عنوان عیدی بازی تازه عرضه شده ی Battlefield :Hardline را مورد نقد و بررسی کامل قرار بدم تا پیشاپیش برای شما به مناسبت عید هدیه ای داده باشم.با ما در ادامه همراه باشید.

ترس، پدیده ای عجیب! علتش!؟ نامشخص است.وجودش!؟ همیشه بوده است.باور کردنش!؟ چه بسا بارهای زیادی که باورش کردیم! اما علاقه به آن؟ این یک بحث دیگر است. این دنیایی متفاوت است. به راستی چه شد و چرا شد و چگونه شد که انسان از ترسیدن لذت برد؟ بدون شک علتش چیزی نبوده جز : دیوانگی انسان ها! به راستی چرا انسان از جیغ زدن خوشش بیاید؟ چرا به سمت بازی هایی مانند Outlast برود و فقط جیغ بکشد و فرار کند و… که چه؟

اما در دنیای بازی های ویدیویی بزرگانی هستند که می توانند ترس را با چیز هایی بی نظیر ترکیب کنند. این جاست که ترس اهمیت پیدا می کند. شکل می گیرد. باور می شود. جذاب می شود! آری همان ترس عجیب و غریب و آزار دهنده جذاب می شود. دقیقا در همین لحظه است که عنوانی به مانند Resident Evil متولد می شود

مدت های زیادی است که بسیاری سری AC را در یک سراشیبی بزرگ می بینند. عنوانی که نسخه اول آن در اوج تازگی و در سال ۲۰۰۷ عرضه شد و نسخه های بعدی آن به صورت پیاپی و در کمتر از یک سال عرضه شدند. این عنوان تا جایی فقط صعود کرد و بعد از ان فقط سقوط را به خود دید. بعد از مدت ها همگان به عنوان تازه یوبیسافت یعنی Assassins Creed Unity چشم دوخته بودند و امیدوار بودند که این عنوان بتواند دوباره این سری را زنده کند.

بازی  Dying Light در سبک Action Survival  با زاویه دید اول شخص می باشد. این عنوان در یک محیط وسیع و خطرناک Open World شکل می گیرد که در طول روز شما محیط شهری تخریب شده توسط اپیدمی مرموزی را نیز سیر می کنید و به دنبال مهمات، تجهیزات، آذوقه و ملزومات مورد نیاز برای رویارویی و شکست دادن دسته دشمنانی  گرسنه به خون و گوشت که این اپیدمی به وجود آورده است، می گردید.در شب در حالی که دشمنان به قدرت و وحشی گری شان افزوده می شود، شکارچی خود طعمه می شود. کشنده تر از آن درنده های شب زیستی هستند که لانه ی خود را برای تغذیه ترک کرده اند….

ادوارد کنوی (Edward Kenway) شبیه هیچ کدام از شخصیت های اصلی نسخه های قبلی نیست. آنها به دنبال اهداف معنوی نظیر عدالت، آزادی و یا انتقام بودند ولی انگیزه اصلی ادوارد محسوس تر از این حرف هاست. او به دنبال پول است، هرچقدر بیشتر، بهتر! حتما شعار معروف این سری را به یاد دارید که می گوید: «هیچ چیز مطلق نیست؛ همه چیز ممکن است»، به نظر می رسد نسخه چهارم بیشتر به سمت قسمت دوم این جمله تمایل دارد زیرا شخصیت اصلی آن بنا به میل و اراده خود در محیط بازی می گردد و آدم می کشد. علاقه وافر ادوارد به زندگی خود و دزد دریایی بودن و صدالبته پولی که از این طریق نصیبش می شود باعث شده یک ماجراجویی بین اقیانوسی منحصر به فردتر نسبت به نسخه های قبلی پدید آید. این علاقه Ubisoft Montreal، سازنده بازی، باعث شده محصول نهایی به جای اینکه نسخه بهبود یافته شماره های قبلی و با همان فرمول ها باشد بیشتر شبیه یک تجربه متفاوت از این سری است.

سری Assassin’s Creed، در طی چند سال گذشته، به محبوبیت بسیار بالایی دست یافته است. در نتیجه این محبوبیت هم، این عنوان تبدیل به یک عنوان تجاری شده است و هر سال عرضه می شود. شرکت Ubisoft برخلاف روال هر سال که تنها یک عنوان بزرگ از سری Assassin’s Creed عرضه می کرد، امسال دو عنوان را از این سری منتشر کرد. یکی برای نسل بعد (Assassin’s Creed Unity) و یکی هم برای نسل قبل (Assassin’s Creed Rogue)

زندگی هر انسانی فراز و نشیب های خاص خود را دارد. برخی از مواقع انسان در اوج عزت و بزرگی قرار داد و گاهی نیز از یک سنگ خوار تر و حقیر تر می شود ولی همواره این امکان وجود دارد که انسان خود را بار دیگر به اوج عزت برساند. در واقع این اراده و خواست درونی انسان است که می تواند جایگاه او در طول زندگی را مشخص کند.

زمانی که در E3 2013 استدیو Respawn از عنوان جدید خود رونمایی کرد شاید به ذهن هیچ کس خطور هم نمی کرد که یک عنوان شوتر بتواند تمامی جوایز E3 را دریافت کند. در روزگاری که سبک شوتر اول شخص رو به افول است و عناوین بزرگ این سبک چون Call of Duty و Battlefield حرف چندانی برای گفتن ندارند، استدیو Respawn عنوانی را راهی بازار کرد که بار دیگر تمامی استاندارد های این سبک را جا به جا نمود و به طور کلی سبک شوتر اول شخص را وارد مرحله ی جدیدی از دوران تکامل خود کرد.

کتاب تاریخ جهان را در بازیهای قبلی این سری ورق زدیم…از جنگ های صلیبی نکاتی آموختیم و با روم در زمان رنسانس آشنا شدیم و توفیق هم صحبتی با لئوناردو داوینچی را داشتیم.

امروزه ما با سبک هایی متنوعی روبرو هستیم. تنها یک سبک و یک نام بر سر زبان ها است و خودش را از بقیه جدا می سازد و بیشترین طرفدار را بین گیمر های این کره خاکی دارد آن هم First Person Shooter می باشد و یا به اختصار FPS و تا کنون هزاران بازی در این سبک به دنیای گیم ارائه شده و باز هم همانطور که همه ی شما می دانید و هم اکنون که در حال خواندن این متن هستید تنها نام یک بازی در ذهنتان میدرخشد Call of Duty

مسلما هرکسی می تواند در زندگی اوج بگیرد، صعود کند و با تلاش به یک الگو تبدیل شود اما هر کسی نمی تواند یک قهرمان باشد. فردی که بعد از سقوط بازهم صعود داشته باشد فردی که در میان خاکستر ها امید داشته باشد این است رسم افسانه بودن. در دنیایی که همه چیز به دست تو رقم می خورد یا بدون انتخاب در برابر تمامی هستی و داشته هایت بلند می شوی و یا همانند همتایان آمریکایی ات در یک لحظه همه چیز را پایان می بخشی و خود را غرق در خون می بینی اما این پایان برای بزرگترین سرباز قرن برازنده نیست، رئیس بزرگ که اینک یک هدف دارد آن هم تنها انتقام است موضوعی که او را به یک افسانه تبدیل می کند افسانه ای از جنس انتقام….

گاهی اوقات نقد برخی از بازی ها به منتقدین حس خنثی کردن یک بمب ساعتی را می دهد که با قطع کردن سیم اشتباه ممکن است همه به هوا بروند و در این زمینه و در صنعت گیم این انفجار جر و بحث های بی پایان بین فن بوی های محترم در اقصی نقاط دنیا می باشد که به هیچ وجه نمی شود از این دوستان اجتناب کرد.

سری سرقت بزرگ خودرو (یا همان جی تی ای )کم و بیش کیفیت خود را در چهارمین قسمت این بازی ، از جمله اپیزود بازگشت به  Liberty City  حفظ کرده است. بازی جدیدی که شرکت راک استار گیمز با نام  Red Dead Redemption  (خلاصی خون بار)منتشر کرده هم به سبک معروف جی تی ای و به شکل کاملا باز(open world)بوده،منتها به جای زندگی در دنیای مدرن،شما نوعی زندگی در اوایل قرن بیستم و به شیوه غرب وحشی را تجربه خواهید کرد.

Metro: Last Lightآمده تا ما را باری دیگر در مسکویی ویران شده قرار دهد و در مترو ها ی تاریک تنهایمان بگذارد. عنوانی که توانسته با حفظ اصول موفق قسمت قبلی به همراه اتمسفری بی نظیر و همچنین گیم پلی بسیار بهبود یافته را جزو بهترین بازی های امسال قلمداد شود.

متال گیر رایزینگ با بازخوردهای متفاوتی روبرو شد. از سویی طرفداران قدیمی نا امید و از سوی دیگر طرفدار های سینه چاکی را برای خود دست و پا کرد.در ادامه ی مطلب با ما همراه باشید.

اگر به عنوان یک دوست دار قدیمی سبک مخفی کاری باشید، حتما نسخه های مختلف بازی Thief را تجربه کرده اید. برای کسانی که هیچ گاه این سری را تجربه نکرده اند باید بسیار جالب باشد تا بدانند چرا همه به این فرانچایز علاقه مند هستند.

بعد از چندین ماه تبلیغات گسترده در سایت ها و مجلات مختلف
بالاخره Activision این بازی را عرضه کرد.  بازیی که از ایده ی بسیار جالبی در زمینه ی گیم پلی
استفاده کرد یک بازی به سبک Open World که در نیویورک و در منطقه ی منهتن اتفاق می افتد می تواندبسیار جذاب باشد. بعد از چندین ماه تبلیغات گسترده در سایت ها و مجلات مختلف
بالاخره Activision این بازی را عرضه کرد.  بازیی که از ایده ی بسیار جالبی در زمینه ی گیم پلی
استفاده کرد یک بازی به سبک Open World که در نیویورک و در منطقه ی منهتن اتفاق می افتد می تواندبسیار جذاب باشد. 

Deadpool یکی از قهرمانان مشهور کمیک های Marvel است که نخستین بار در سال 1997 متولد شد و به سرعت تبدیل به یکی از محبوب ترین شخصیت های این وادی شد. شاید شبیه ترین شخص به Deadpool، دانته اسپاردا (Dante Sparda) از سری Devil May Cry باشد. طی چند سال اخیر، کمپانی Marvel سیاست های جدیدی مبنی بر احیای شخصیت های خود در سینما و به دنبال آن بازی های کامپیوتری را اتخاذ کرد.